Preikestolen
Op onze roadtrip door Noorwegen was Preikestolen uiteraard één van de stopplaatsen. Kijk mee wat we daar allemaal hebben gezien.
Tja, Preikestolen, wat zal ik hier nou eens over zeggen. Misschien wel de bekendste toeristische attractie van Noorwegen. In ieder geval voor wat mij betreft, de mooiste wandeling, met het meest waanzinnige eindpunt, die ik ooit gemaakt heb. Ik neem jullie dan ook graag mee op onze hike.
Oké het is zeker niet de kortste en makkelijkste wandeling, maar het eindpunt overtreft werkelijk al je verwachtingen. De 4 uur durende wandeling is ook enorm mooi en de moeite waard. Afwisselend landschap en veranderlijk weer, geen moment is hetzelfde. Kijk maar naar de foto’s straks. Kortom: een ervaring die je je leven lang nooit zal vergeten. Kom op, we gaan!
Allereerst even de feiten. De Preikestolen is een rots die 604 meter oppermachtig boven de Lysefjord uitkijkt. Jaarlijks trekt het meer dan 300.000 bezoekers, die de tocht aandurven. De Preikestolen is alleen te voet te bereiken. De hike is ongeveer 8 kilometer heen en terug. De duur van de wandeling is zo’n 4 uur heen en terug. Dat hangt uiteraard ook van jezelf af, ben je een ervaren wandelaar of niet? Tijdens de wandeling overbrug je een hoogteverschil van 500 meter.
Het beste kan je de Preikestolen bezoeken in de periode van april tot en met oktober. Buiten deze maanden is de kans op sneeuwval veel groter en wordt de route gewoon onbegaanbaar en gevaarlijk. Achteraf bleek dat wij precies de gemiddelde wandelaar zijn, hahaha. Wij deden exact 2 uur over de heenweg en 2 uur over de terugweg. Boven hebben we 2 uur doorgebracht met onze ogen uit te kijken, daarover straks meer…
Wij (mijn 2 kinderen en ik) vertrekken vroeg, na een stevig ontbijt, vanuit ons verblijf in Stavanger, met de auto richting het startpunt van de wandeling. In de stromende regen! Hoera! Onderweg hebben we eten voor de lunch en water gekocht om mee te nemen op onze tocht. Met een klein uur ben je er en kan het avontuur beginnen. Uiteraard kan je ook met de bus vanuit Stavanger naar het startpunt.
Wij parkeren op parking 1 voor 200 NOK. Best prijzig maar het is dan ook het enige waarvoor betaald hoeft te worden. Je kan ook doorrijden naar Preikestolen Fjellstue en het Preikestolenbasecamp. Je kan daar ook overnachten, wandelspullen huren of een gids regelen. Er is van alles te doen.
Wij nemen altijd onze wandelschoenen mee. Eigen schoenen zijn natuurlijk vele malen fijner om mee te lopen, mits goed ingelopen. Wij slagen altijd bij de outdoor specialist Bever. Zelf heb ik altijd schoenen van het merk Meindl. Mijn dochter loopt altijd op schoenen van Lowa. Zo heeft iedereen zijn/haar voorkeur. Wanneer ik hier in Nederland een stuk ga lopen trek ik ze ook altijd aan.
Rugzakken vol met eten en drinken, stevige wandelschoenen aan de voeten, laagjes kleding aan en fototoestel bij de hand. Wij zijn klaar voor het avontuur! Kom mee!
Het begint meteen goed nat. Het had de hele rit hiernaartoe geregend dus de paden waren behoorlijk nat en glibberig geworden.
Zo zie je maar dat het geen overbodige luxe is om een regenjack en andere beschermende kleding in je rugzak te stoppen. Naarmate je hoger komt wordt het ook steeds kouder! Houd ook daar rekening mee.
Op een gegeven moment kom je boven de boomgrens. Hier sloeg het weer echt om en hing er ineens een mist zodat we niet echt ver meer konden kijken. Met de moed in de schoenen zijn we doorgelopen. Het zou toch niet zo zijn dat wanneer we eenmaal eindelijk boven waren we niets konden zien?
Wij vervolgen onze weg. Het pad gaat naar boven en naar beneden en van links naar rechts. Gelukkig staat de route goed aangegeven want we hebben werkelijk geen idee waar we ergens zijn.
Op sommige plaatsen was ik erg blij met de aanmoediging en hulp van mijn kinderen. ‘Mam je kan het!’. Dat geeft de burger moed niet waar? Sommige stukjes waren voor mij toch wel een beetje een uitdaging.
Na de kale plateaus werden de paden steeds smaller. Er staan ook nergens hekken dus wanneer je hoogtevrees hebt durf ik niet te zeggen dat dit een heel slimme wandeling is om te maken. Ook zagen we af en toe gezinnen met kleine, altijd rennende kinderen waar ik mijn hart bij vast hield.
Gelukkig hebben we niets geks meegemaakt. Helaas gebeuren er echt wel ernstige ongelukken. Zorg alsjeblieft dat je niet zelf één van die noodoproepen wordt!
Wij waren er begin augustus. De temperatuur daalde behoorlijk naarmate we hoger kwamen. Uiteindelijk kwam de zon tevoorschijn en was het zeer goed te doen daar boven.
Deze barst is zeker vanaf de zijkant goed te zien! Maar ik geloof dat ik dan weer de enige ben die zich afvraagt of het allemaal wel veilig is.
Gelukkig vraag je je dat pas naderhand af. Want eenmaal boven denk je helemaal nergens meer aan. Het uitzicht is zo fenomenaal! Het snijdt je adem af. De grootsheid van de natuur komt hier echt wel even binnen zeg! Volledig sprakeloos heb ik mijn ogen uit staan kijken. Ik had daar voor dagen kunnen blijven genieten. De natuur zet je hier weer even helemaal op je plaats…
Tja dit is dan weer even een tegenvaller! Hahaha. Iedereen wilt natuurlijk dezelfde foto hebben. Dus wat doe je dan! Juist. Ach en zo erg is het ook weer niet. Je staat in een rij met mensen die van werkelijk overal in de wereld speciaal hierheen zijn gekomen, net als jij.
Tot slot kan ik alleen maar zeggen. Beste lezer, wanneer je ooit de kans krijgt en fysiek in staat bent deze tocht te ondernemen, GA!!! De natuur zal nooit meer hetzelfde zijn.
